Burów

Sołtys: Tomasz Marcin Kurelus

BURÓW
– jest niewielką wsią położoną na południowym skłonie Garbu Tenczyńskiego, poniżej kompleksu Lasu Zabierzowskiego, w części rozciągającą się wzdłuż doliny Burowego (Borowego) Potoku zwanego też Balicą lub Baliczanką.

Z historii...

Nazwa wsi, pochodząca od boru i funkcjonująca przez wieki w brzmieniu - Borow, Burow zapewne sugeruje jej pierwotne położenie - wśród borów, które od wczesnego średniowiecza karczowano pod osadnictwo.
Początki Burowa giną w pomroce dziejów, a jego historię otwiera dopiero rok 1415. Zapiski zawarte w księgach sądowych krakowskich świadczą, że Burów obok Balic i Szczyglic należał wówczas do braci Mikołaja i Jana z Ossolina h. Topór. Wieś praktycznie, aż po wiek XVI często była zastawiana lub dzierżawiona. Mimo tego pozostawała w kluczu balickim (zob. Balice), aż do jego nacjonalizacji po II wojnie światowej.

Zabytki

W historycznym centrum wsi zachowała się domkowa kapliczka z poł. XIX w. wystawiona przez miejscowych włościan, z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej w jej wnętrzu. W pobliżu znajdują się pochodzące z początku XX w., lecz współcześnie odnowione dwa drewniane domy (nr 59 i 60) oraz murowany (Burów 41).

Wąwóz Burowski

– stanowi górną część doliny Burowego Potoku, która tu przybiera formę lessowego wąwozu, o długości około 700 m kończącego się niedostępnymi, zakrzaczonymi rozłogami.
W środkowym odcinku przesączające się źródła Borowego Potoku, zw. też Baliczanką, sprawiają, że dno wąwozu jest podmokłe. W 2014 r. przez Wąwóz Burowski poprowadzono okrężny, zielony szlak spacerowy.

Warto przypomnieć, że w latach 1958-1972 w Wąwozie Burowskim odbywały się corocznie jesienne zloty Krakowskiego Klubu Kolarskiego PTTK. Wąwóz był wówczas całkowicie dostępny, nie porosły lasem, o zboczach pokrytych murawami, z łanami, co go wyróżniało, kwitnącego wiosną na żółto żarnowca.

Źródło: Przewodnik turystyczny „Gmina Zabierzów Jurajska Kraina”