Niegoszowice

Sołtys: Edward Machlowski

NIEGOSZOWICE – wieś położona w centrum Rowu Krzeszowickiego, jednak poza szlakami i turystycznymi trasami.

Z historii, zabytki

Niegoszowice – były wsią szlachecką odnotowaną po raz pierwszy w 1373 r. Należały początkowo do dziewięciu różnych herbowo rodów szlacheckich, następnie w XV w. do Niegoszowskich, w XVI w. Lanjurgów – krakowskich mieszczan, Bonerow, Tęczyńskich i niemal przez cały XVII w. do Firlejów z Balic. Około 1783 r. wieś stanowiła własność Gołuchowskich wraz z odnotowanym w tym czasie przysiółkiem Sowiarka, w którym znajdowała się karczma z domem zajezdnym oraz browar. W 1790 r., już jako dziedzic Niegoszowic występuje Michał Sołtyk, dziekan krakowskiej kapituły katedralnej i referendarz koronny, który w pierwszym 10-leciu XIX w. na zrębach dawnego XVI-wiecznego dworu wzniósł obecny klasycystyczny dwór, określany potocznie pałacem.

W 1832 r. nabył go płk Benedykt Zielonka, zm. w 1835 r. i pochowany na cmentarzu w Rudawie szwoleżer gwardii i kawaler Cesarstwa, zasłużony w kampaniach napoleońskich (m. in. ranny podczas słynnej szarży pod Somosierrą) oraz w powstaniu listopadowym 1830 r. W 1784 r, posiadłości niegoszowickie zakupił Kazimierz Chwalibogowski, następnie w 1882 r. Eugeniusz książę Lubomirski (1825 -1911), podówczas władający także Aleksandrowicami. W 1902 r. w pałacu zamieszkał prof. Stanisław Smolka, przeprowadzając się następnie w 1910 r. do Rudawy. Ostatnimi dziedzicami Niegoszowic byli hrabiowie Rostworowscy z Rybnej, którzy zakupiony w 1912 r. majątek w znacznej części rozparcelowali, zaś dwór utrzymali do początku lat 70. XX w. sprzedając go Zjednoczonym Zespołom Gospodarczym „Veritas” w Krakowie. W latach 1983 - 6 „Veritas” przeprowadziły kompleksową restaurację pałacu oraz wzniosły po jego północnej stronie hale, nadal wykorzystywane przez prywatne firmy do produkcji m.in. ozdób choinkowych. Następne odnowienia dworu przeprowadzili kolejni właściciele - w 1999/2000 r. firma „Northstar” oraz po 2005 r. jego obecny posiadacz. Dwór jest niestety niedostępny wraz z położonym przed nim parkiem krajobrazowym, założonym jeszcze w XVIII w.

Żródło: Przewodnik turystyczny „Gmina Zabierzów Jurajska Kraina”